De koning van Kabure
Tekst: ©Tijl Damen

De oude koning van Kabure
Zat te zuren op zijn troon
Want zijn buren konden uren
Heel leuk spelen met een boon

En de koning van Kabure
Snapte niet hoe dat nou kon
Naar één boontje ZO LANG turen
'Hoe' en 'wat' dacht hij 'waarom?'

Want de koning van Kabure
Kon niet zomaar uren zoet zijn
Hij kon hoogstens vijf minuten
Rondjes rijden met zijn trein

Hij zat altijd maar te klagen
Dit niet goed en dat niet fijn
Daarom was de oude koning
Doorgaans een stuk chagrijn

Maar zoals dat altijd gaat
Was er niet één onderdaan
Die de koning durfde zeggen
Dat het zo niet door kon gaan

En ze piekerden en dachten
En ze praatten met elkaar
En na vele, vele nachten
Hadden zij hun plannetje klaar

Midden in de nacht die volgde
Kreeg de oude man bezoek
Van een spook dat krakend schreeuwde:
Ik verlos je van de vloek

Van de vloek van chagrijnen
Van de vloek van ontevree
Voortaan zul je altijd lachen
En zo niet dan neem ik je mee

En de koning van Kabure
Doet sindsdien weer heel gewoon
En je ziet hem nooit meer turen
Naar de buren met hun boon

Enkel nog op regendagen
Als het somber is en grauw
Mompelt hij nog wel eens zachtjes:
Met één boon, hoe kan dat nou?