Honderd-1000 stuiterballen
Tekst: ©Tijl Damen

Binnen in mijn hoofd daar knallen
Honderd-1000 stuiterballen
Vol met lichtgevende kleuren
Knipperlampjes, toeters, geuren
Met alarmen die spontaan
Aan het loeien, gillen gaan

En in elke stuiterbal
Ligt er iets te wachten
Een woord, een beeld, een hele zin
Of zomaar een gedachte
Dat losse draadje aan mijn mouw
Of zomaar een gevoel
En dan is 100-duizend ballen
Echt een heleboel

Ze razen daar maar door mijn hoofd
Ik kan er haast geen vangen
Ach, wilden ze maar eventjes, heel even
Blijven hangen
Dan pakte ik ze vast en deed ze
Snel zoals dat hoort
In een grote kast met laatjes
Netjes soort bij soort

Maar die ballen stuiten door
Ze liggen nooit eens stil
Ze stuiterkaatsen zelfs niet in
De richting die ik wil
Van links naar rechts, van op-en-neer
Van voor naar achter, heen-en-weer
En allemaal zo door elkaar
Maar soms dan gaan ze toch in één keer
Met zijn allen even maar dezelfde richting uit
En ja, je snapt dan moet ik toch ook echt wel even meedoen…

Dus dan knal en dan knetter ik
Hupsend en hollend en springend en dravend
En wervelwind tol ik met kreten en kraaien
En ketend en laaiend van al dat gestuiter
Tegelijk in mijn hoofd, maar dat duurt vaak niet lang
Of de meester of juffrouw of papa of mama
Die grijpt me dan boos in mijn kraag, bij mijn kladden
En ja hoor, daar heb je ’t al, is het weer klaar:
Stuiten al die honderdduizend ballen weer dwars door elkaar